Tsitaat raamatust "Сонечка"

Зато каждый вечер он отворял дверь своего дома и в живом огнедышащем свете керосиновой лампы, в неровном мерцающем облаке он видел Соню, сидящую на единственном стуле, переоборудованном Робертом Викторовичем в кресло, и к заостренному концу ее подушкообразной груди была словно приклеена серенькая и нежно-лохматая, как теннисный мяч, головка ребенка. И все это тишайшим образом колебалось и пульсировало: волны неровного света и волны невидимого теплого молока, и еще какие-то незримые токи, от которых он замирал, забывая закрыть дверь. «Двери!» — протяжным шепотом возглашала Сонечка, вся улыбаясь навстречу мужу, и, положив дочку поперек их единственной кровати, доставала из-под подушки кастрюлю и ставила ее на середину пустого стола.
Teised tsitaadid
€3,68
Vanusepiirang:
18+
Ilmumiskuupäev Litres'is:
09 märts 2022
Kirjutamise kuupäev:
1995
Kestus:
2 t. 17 min. 37 sek.
ISBN:
978-5-17-140205-1
Allalaadimise formaat:
Audio
Keskmine hinnang 4,8, põhineb 181 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,7, põhineb 232 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,6, põhineb 209 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,7, põhineb 85 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,6, põhineb 794 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,7, põhineb 681 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,6, põhineb 55 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,6, põhineb 1042 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,6, põhineb 55 hinnangul
Tekst, helivorming on saadaval
Keskmine hinnang 3,7, põhineb 172 hinnangul
Tekst, helivorming on saadaval
Keskmine hinnang 3,5, põhineb 29 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,3, põhineb 17 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 3,7, põhineb 60 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 3,9, põhineb 38 hinnangul