Густав Майринк

233 tellijat
Saadame teate uutest raamatutest, audioraamatutest, podcastidest

Populaarsed raamatud

Tekst
Keskmine hinnang 5, põhineb 3 hinnangul
Tekst, helivorming on saadaval
Keskmine hinnang 4,1, põhineb 28 hinnangul
Tekst, helivorming on saadaval
Keskmine hinnang 4,7, põhineb 10 hinnangul
Tekst, helivorming on saadaval
Keskmine hinnang 4,2, põhineb 296 hinnangul
Tekst
Keskmine hinnang 1, põhineb 1 hinnangul
Tekst
Keskmine hinnang 0, põhineb 0 hinnangul
Tekst, helivorming on saadaval
Keskmine hinnang 5, põhineb 1 hinnangul
Tekst
Keskmine hinnang 5, põhineb 1 hinnangul

Populaarsed audioraamatud

Audio
Keskmine hinnang 3,9, põhineb 7 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 3, põhineb 4 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,2, põhineb 53 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,8, põhineb 339 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,2, põhineb 51 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,6, põhineb 52 hinnangul
Audio
Keskmine hinnang 4,3, põhineb 46 hinnangul

Kõik autori raamatud

    Густав Майринк raamatuid saab alla laadida fb2, txt, epub, pdf formaatides või lugeda veebis.
    Logi sisse, et jätta arvustus

    Tsitaadid

    Ангел западного окна

    Tekst
    Keskmine hinnang 4,1, põhineb 28 hinnangul

    племяннике моей матери, неизменно упоминали: он – «последний в фамилии», и эти слова, во всяком случае, мне так кажется, стали чем-то вроде пышного титула, которым дополнялось необычное английское имя; сами же тетки, произносившие его тонкими, старчески сухими губами старательно и со странной, чуточку смешной гордостью, тоже были последними, благодаря кому все еще звучало, вернее, кряхтело и кашляло имя угасшего рода.

    Клыки клацали возле моего горла, подбираясь все ближе, но я сумел нащупать рукоятку ножа, выхватил его и нанес удар вслепую. Я почувствовал, как клинок вонзился в тело врага, зверь завыл и, как тень, исчез в зарослях. Я с трудом поднялся на ноги. Элен поддержала меня и повела к частоколу.

    Голем

    Tekst
    Keskmine hinnang 4,2, põhineb 296 hinnangul

    Эта картина заключала в себе мучительное однообразие ежедневных впечатлений, врывающихся, как уличные торговцы, через порог нашего восприятия, и не возбуждала во мне ни любопытства, ни удивления.