Maht 270 lehekülgi
2017 aasta
Дзень Святого Патрыка
Raamatust
Эксперт міжнароднай моўнай камісіі Марына Дамейка прымае рашэнне прызнаць беларускую мову мёртвай, і зараз ёй патрэбна захаваць у спецыяльным архіве тое мастацтва, якое было створана на гэтай мове. Што яна паставіць на паліцы спецхрану? Каго назаўжды выкіне з гісторыі? Якім чынам на мёртвай мове можна будзе зарабіць мільярды даляраў? Ці з’явіцца ў памерлай мовы шанец? Гісторыя любові – да мужчыны, да літаратуры, да краіны – якая, на жаль, не можа скончыцца добра.
Žanrid ja sildid
"Напэўна, – думала Марына, – трэба асабістую смеласць- цягнуць нітку свайго роду праз усе выпрабаванні свайго лёсу, а яны ж абавязкова будуць , у нашчадкаў людзей , якія жывуць у краіне каля вялікай дарогі пад знакам бяды."
Кніга , абавязковая для чытання, з вялікай павагай да спадарыні Ганны.
Недзе тут трэба было б паставіць кропку, але гэта немагчыма. Ці можа быць кропка ў гісторыі пра тое, як да чалавека прыходзіць родная мова і як ён ідзе да яе? Так, нашай мове дадзена вялікае шчасце: да яе трэба ісці, праз цяжкасці і складанасці, праз раманы з іншымі мовамі, праз дзяржаўную забарону і ўласную ляноту, да яе трэба ісці, як ідзе да сваёй веры апантаны вернік, яе трэба здабываць, як здабывае доўгачаканае золата аляскінскі авантурыст. Наша мова – не для кожнага матчына, падараваная разам з жыццём, яна бывае і бацькавай, бывае ўзнагародай за пошук і за паразуменне. Ці бывае ў гэтым бясконцым тэксце кропка?
А што, калі пад выглядам санаторыя Сямёнаў будзе тут рыхтаваць кадры для нацыянальнага адраджэння? Яно ж так і пачыналася заўсёды: праз кніжку ды праз верш. Можа, таму такое і безабароннае заўсёды было, бо з гэтымі гуманітарыямі змагацца – адно задавальненне. Націснуў – і яно націснулася.
Ülevaated, 1 ülevaade1