Loe raamatut: «Гималай», lehekülg 3

 
Жатыр ма екен жау жайлап?
Гималай асқар неге олай?
 

Жaуап

 
Гималай – көктің кіндігі.
Гималай – жердің түндігі.
Мұз туырлық, қар үзік,
Түрілмеген бір күні.
Қалған құсы басында —
Сауысқаны, құзғыны.
Ол құлаған құландай.
Күшігім, қорқау, құмайдай
Жемтігіне жабысқан.
Гималай сорлы, cop маңдай.
Күнін көміп, батырған,
Өзенін тас қатырған.
Құзын, мұзын шеңгелдеп,
Тегеурінін батырған.
Апшысын аяз қуырып,
Қақалса қан қақырған.
Бар бір басқан тұмандай.
Сол тұманнан шыға алмай,
Жүрегі жара, көзі көл
Гималай сорлы, cop маңдай.
Жерін жайлап, у қылған,
Ерін қанап, құл қылған,