Сеньор Президент

Мигел Анхел Астуриас (1899 – 1974) гватемалик ёзувчи, Нобель мукофоти лауреати, Янги Лотин Америкаси адабиётининг асосчиларидан бири ҳисобланади. Адиб миллий мустақиллик ғояларининг фаол тарғиботчиси сифатида катта шуҳрат қозонган. Унинг «Гватемала афсоналари», «Маккажўхори одамлари», «Довул», «Марҳумларнинг кўзлари» романлари бутун дунёга машҳур.Доимо ҳақиқатни ёзган ҳур фикрли адиб қаттиқ таъқиблар остида яшайди: уни Ватанидан қувғин қиладилар, китоблари, қўлёзмаларини ёндирадилар, аммо адибнинг мустаҳкам иродасини бука олмайдилар.1946 йилда эълон қилинган «Сеньор Президент» романи ҳам жаҳондаги жуда кўп тилларга таржима қилинган. Унда мустабид тузум ҳукмронлиги ва зўравонликдан азият чеккан бутун бир халқнинг фожиали ҳаёти катта маҳорат билан ёритиб берилган. Ўз ҳукмронлигини фуқароларнинг юрагига ваҳима ва қўрқув солиш орқали ўрнатган зўравон ҳукмдор ҳамда югурдакларнинг инсонийликка зид тубанлик қиёфаси асарда ёрқин бадиий бўёқларда кўрсатилади.Муаллиф бошқа асарлари каби бу романида ҳам халқ оғзаки ижоди ва мифологиясига хос анъаналарни реалистик тасвирлар билан омухта қила олган. Шу туфайли асар катта қизиқиш, завқ ва ҳаяжон билан ўқилади.