กลับสู่ผืนโลก

ดานิโล เคลเมนโทนี (Danilo Clementoni)

กลับสู่ผืนโลก

การผจญภัยของแอซากิสกับเพทรี

ชื่อเรื่องต้นฉบับ: Il ritorno

แปลเป็นภาษาไทยโดย: อรกัญญ์ ภูมิโคกรักษ์

หนังสือเล่มนี้เป็นงานแต่ง ชื่อ ตัวละคร สถานที่และองค์กรใดๆ ที่กล่าวถึงเป็นงานจากจินตนาการของผู้แต่ง และเจตนาให้เรื่องเล่าเป็นแบบเฉพาะของตัวมันเอง ความคล้ายคลึงใดๆ กับเหตุการณ์หรือบุคคลจริงไม่ว่ามีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิตไปแล้วเป็นความบังเอิญล้วนๆ

กลับสู่ผืนโลก

สงวนลิขสิทธิ์ © 2013 Danilo Clementoni

ฉบับพิมพ์ครั้งแรก: เดือนพฤศจิกายน 2556

ฉบับพิมพ์ภาษาอังกฤษ: เดือนกันยายน 2559

ผู้แปลภาษาไทย: อรกัญญ์ ภูมิโคกรักษ์

จัดพิมพ์เองและพิมพ์เป็นเล่ม

เฟสบุ๊ค: https://www.facebook.com/danilo.clementoni

บล็อก: dclementoni.blogspot.it

อีเมล: d.clementoni@gmail.com

สงวนลิขสิทธิ์ ไม่มีส่วนใดของสิ่งพิมพ์เผยแพร่นี้ที่จะผลิตซ้ำได้ไม่ว่าในรูปแบบใดก็ตามซึ่งรวมถึงโดยเชิงกลหรือทางอิเล็กทรอนิกส์ใดๆ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากบรรณาธิการ ยกเว้นการยกย่อหน้าสั้นๆ มาเพื่อวัตถุประสงค์ในการพิจารณาเท่านั้น

แก่ภรรยาและลูกชายของผมที่อดทนและให้ข้อเสนอแนะอันมีค่าซึ่งช่วยให้ผมได้ปรับปรุงทั้งเรื่องที่ผมเขียนและตัวผมเอง

ขอขอบคุณเพื่อนทุกคนเป็นพิเศษที่ให้ความสนับสนุนอันไม่สิ้นสุดและกระตุ้นให้ผมทำงานชิ้นนี้จนลุล่วง งานนี้คงไม่มีหวังถ้าปราศจากเพื่อนๆ

ผมขอขอบคุณ อรกัญญ์ ภูมิโคกรักษ์ ผู้แปล ที่ทำงานกับหนังสือเล่มนี้และแสดงความกระตือรือร้นในการแปลงานนี้จนสำเร็จลุล่วง

สารบญั

บทนำ 1

ยานธีออส – 1,000,000 กม. จากดาวพฤหัส 3

ดาวโลก – เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – อิรัก 7

ยานธีออส – โคจรรอบดาวพฤหัส 11

แนสซิริย์ยา – โรงแรม 15

ยานธีออส – สัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ 19

แนสซิริย์ยา – ภัตตาคาร แมสกูฟ 23

ยานธีออส – วัตถุลึกลับ 29

แนสซิริย์ยา – อาหารเย็น 35

ยานธีออส – การวิเคราะห์ข้อมูล 43

แนสซิริย์ยา – หลังอาหารเย็น 47

ยานธีออส – ผู้เฒ่า 57

แนสซิริย์ยา – การตื่นขึ้นมาใหม่ 63

ยานธีออส – ภาพของโลก 69

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ ขุดค้น 79

ยานธีออส - การค้นพบอัน น่ากลัว 87

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – โลงหิน 93

ยานธีออส – แถบดาวเคราะห์น้อย 105

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การโจมตียามวิกาล 111

ยานธีออส – ใบหน้าบนดาวอังคาร 119

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – ความประหลาดใจในยามวิกาล 127

ยานธีออส – โคจรรอบโลก 133

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การ เปิดโปง 141

ยานธีออส – การเตรียมการสุดท้าย 155

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – สี่ผู้คุ้มครองผู้ช่วงโชติ 161

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การติดต่อ 173

เทลล์เอลมูคาย์ยาร์ – การกู้คืน 185

ยานธีออส – อาคันตุกะบนยาน 199

ยานธีออส – วิวรณ์ 207

บรรณานุกรม 215

“เรากำลังเดินทางกลับมา ปีสุริยคติเพิ่งผ่านไปหนึ่งปีนับตั้งแต่เราจำเป็นต้องรีบเร่งออกจากดาวเคราะห์ดวงนั้น แต่สำหรับพวกเขาก็เป็นเวลา 3,600 ปีโลกแล้ว เราจะเจออะไรบ้าง”

บทนำ

ที่จริงดาวนิบิรุ (ดาวเคราะห์แห่งผู้ล่วงลับ) อย่างที่ชาวซูเมเรียนเรียก หรือมาร์ดุค (ราชาแห่งสวรรค์) อย่างที่ชาวบาบิลอนเรียก ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ดวงที่สิบสองนั้น เป็นเทหวัตถุในอวกาศที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ของเราโดยใช้ระยะเวลา 3,600 ปี วงโคจรเป็นวงรีมาก สวนทาง (หมุนรอบดวงอาทิตย์ในทิศทางตรงกันข้ามกับดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ) และทำมุมเอียงกับระนาบของระบบสุริยะของเราอย่างชัดเจน

การโคจรแต่ละรอบได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระหว่างดาวเคราะห์ขนานใหญ่ในระบบสุริยะของเราเกือบทุกครั้งทั้งในด้านวงโคจรและโครงรูปของดาวเคราะห์ที่ประกอบเป็นระบบนี้ ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงที่สับสนวุ่นวายมากครั้งหนึ่งนั่นเองที่ดาวเคราะห์ดวงโตที่ชื่อเทียแมต ซึ่งอยู่ระหว่างดาวอังคารกับดาวพฤหัสด้วยมวลประมาณเก้าเท่าของมวลโลกทุกวันนี้ และอุดมไปด้วยน้ำและกอปรด้วยดาวบริวารสิบเอ็ดดวง ถูกทำลายไปเมื่อเกิดการชนอย่างรุนแรง ดวงจันทร์หนึ่งในเจ็ดดวงที่โคจรรอบนิบิรุชนเข้ากับเทียแมตยักษ์ ผ่ากลางมันและเหวี่ยงซีกทั้งสองไปโคจรในทิศทางตรงกันข้าม ดาวบริวารดวงที่เหลือของนิบิรุทำให้กระบวนการนี้อวสานลงในการเปลี่ยนแปลงครั้งถัดมา (“วันที่สอง” แห่งปฐมกาล) โดยทำลายหนึ่งในสองซีกที่เกิดจากการชนครั้งแรกจนหมดสิ้น เศษหินที่เกิดจากการชนหลายครั้งทำให้เกิดสิ่งที่เวลานี้เรารู้จักกันในชื่อ “แถบดาวเคราะห์น้อย” หรือ “กำไลสวรรค์” อย่างที่ชาวซูเมเรียนเรียก ดาวเคราะห์เพื่อนบ้านกลืนกินมันเข้าไปบางส่วน โดยเฉพาะดาวพฤหัสเป็นดาวที่จับเศษหินส่วนใหญ่ไว้ จึงเพิ่มมวลของมันเองอย่างเห็นได้ชัด

สิ่งที่เกิดขึ้นจากดาวบริวารจากหายนะครั้งนี้ซึ่งรวมถึงที่รอดจากเทียแมตนั้นถูก “ยิงออกไป” สู่วงโคจรชั้นนอกๆ เกิดเป็นสิ่งที่ขณะนี้เรารู้จักกันในนาม “ดาวหาง” ปัจจุบันส่วนที่รอดจากการเปลี่ยนแปลงครั้งที่สองอยู่ในวงโคจรอันเสถียรระหว่างดาวอังคารกับดาวศุกร์โดยมีดาวบริวารที่เหลือดวงสุดท้ายติดไปกับมันด้วย จึงเกิดเป็นสิ่งที่ขณะนี้เราเรียกว่าโลกและดวงจันทร์ ซึ่งเป็นเพื่อนที่แยกจากกันไม่ได้

แผลเป็นที่เกิดจากการชนกันในจักรวาลซึ่งเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 4 พันล้านปีที่แล้วยังคงมองเห็นได้บางส่วนในทุกวันนี้ ขณะนี้น้ำปกคลุมท่วมส่วนแผลเป็นของดาวเคราะห์ในส่วนที่เรียกว่ามหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งกินพื้นที่ประมาณหนึ่งในสามของพื้นผิวโลกโดยแผ่กว้างครอบคลุมอาณาเขต 179 ล้านตารางกิโลเมตร บนพื้นที่มหาศาลนี้ไม่มีผืนดินขนาดใหญ่ใดอยู่เลย แต่มีหลุมขนาดใหญ่ลึกกว่าสิบกิโลเมตรอยู่แทน

ปัจจุบันดาวนิบิรุมีโครงรูปเหมือนโลกมาก สองในสามส่วนปกคลุมด้วยน้ำในขณะที่ส่วนที่เหลือปกคลุมด้วยทวีปเดียวที่แผ่จากทิศเหนือไปทิศใต้โดยมีพื้นผิวรวมกว่า 100 ล้านตารางกิโลเมตร ผู้อยู่อาศัยบางส่วนได้ฉวยประโยชน์จากการที่ดาวเคราะห์ของตนอยู่ใกล้กับของเราเองมาเป็นเวลาหลายแสนปีแล้วโดยมาเยี่ยมเป็นประจำ แต่ละครั้งก็ส่งอิทธิพลต่อวัฒนธรรม ความรู้ เทคโนโลยีและวิวัฒนาการของมนุษยชาติเอง บรรพบุรุษของเราเรียกพวกเขาหลายแบบ แต่ชื่อที่ใช้แทนได้ดีที่สุดน่าจะเป็น “เทพเจ้า”

ยานธีออส – 1,000,000 กม. จากดาวพฤหัส

แอซากิสยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอยู่บนเก้าอี้เท้าแขนสีเข้มที่ปรับเข้ากับสรีระอัตโนมัติ ซึ่งเพื่อนช่างฝีมือของเขาทำขึ้นมาด้วยมือตนเองในโอกาสที่เขาปฏิบัติภารกิจพิเศษระหว่างดาวเคราะห์เป็นครั้งแรก และมอบให้เขาเป็นของขวัญเมื่อหลายปีก่อน

“มันจะนำโชคมาให้” เพื่อนได้บอกเขาในวันนั้น “มันจะช่วยให้นายผ่อนคลายและตัดสินใจได้อย่างถูกต้องเวลาที่นายต้องการ”

เป็นจริงเช่นนั้น เขาได้ตัดสินใจอะไรหลายอย่างในขณะที่นั่งเก้าอี้ตัวนี้ และโชคก็มักเข้าข้างเขา เขาจึงรำลึกถึงความทรงจำอันมีค่านั้นเสมอเวลาตัดสินใจ ทั้งที่มีกฎจำนวนมากที่น่าจะห้ามไม่ให้ใช้เก้าอี้นี้โดยเฉพาะบนอากาศยานประเภทเบาเซน-1 อย่างลำที่เขาอยู่ในขณะนี้

กระจุกควันสีออกน้ำเงินลอยดิ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากซิการ์ที่เขาคีบไว้ระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มือขวาในขณะที่ดวงตาของเขาพยายามตามรอยระยะทาง 4.2 หน่วยดาราศาสตร์¹ ที่ยังคงแยกเขาให้ห่างจากจุดหมายปลายทาง แม้ว่าเขาได้เดินทางเช่นนี้มาหลายปีแล้ว แต่เสน่ห์แห่งความมืดมิดของอวกาศที่ล้อมรอบและดาวหลายพันดวงที่แต่งแต้มอวกาศนั้นยังคงสามารถตรึงความคิดของเขาไว้ได้ ช่องเปิดรูปไข่ขนาดใหญ่ตรงหน้าเขาทำให้มองเห็นสิ่งที่อยู่ในทิศทางการเดินทางได้อย่างครบถ้วน และเขาก็ยังไม่วายประหลาดใจที่สนามพลังที่เป็นเยื่อบางๆ นั้นสามารถป้องกันเขาจากความหนาวเหน็บแห่งดวงดาวในอวกาศ ป้องกันไม่ให้อากาศหนีออกไปกะทันหัน และทำให้เขาไม่ถูกดูดเข้าไปสู่ความว่างเปล่าด้านนอก มิเช่นนั้นเขาคงตายเกือบจะในทันที เขาสูบซิการ์มวนยาวอย่างรวดเร็วและเพ่งดูภาพฮอโลแกรมตรงหน้าต่อไป เขาสามารถมองเห็นใบหน้าเหนื่อยล้าที่ไม่ได้โกนหนวดเคราของเพื่อนร่วมเดินทางได้ในภาพนั้น เพทรีกำลังซ่อมแซมระบบควบคุมบนท่อระบายอยู่ในอีกส่วนหนึ่งของยาน เขาทำตลกเล็กน้อยโดยทำให้ภาพตรงกลางบิดเบี้ยว ปล่อยควันที่เพิ่งสูบเข้าไป สร้างเป็นคลื่นที่ช่างทำให้เขานึกถึงการเคลื่อนที่พลิ้วไหวของนักเต้นระบำที่เขาได้ไปดูบ่อยๆ เมื่อเขาได้กลับบ้านเกิดในที่สุดและได้เพลิดเพลินไปกับการพักผ่อนที่เขาควรได้รับบ้าง

เพทรีผู้เป็นทั้งเพื่อนและเพื่อนร่วมผจญภัยของเขามีอายุเกือบสามสิบสอง และนี่เป็นภารกิจพิเศษครั้งที่สี่ในประเภทนี้ของเพทรี ร่างกายใหญ่โตและสง่างามทำให้ทุกคนที่พบเขาเกิดความเคารพ ด้วยดวงตาสีดำเหมือนอวกาศด้านนอก ผมยาวสีเข้มเป็นกระเซิงประบ่า ความสูงเกือบสองเมตรสามสิบ และทรวงอกและแขนอันทรงพลังที่สามารถยกเนบิร์² ตัวโตเต็มวัยได้โดยไม่ต้องพยายาม เขายังคงมีจิตวิญญาณเป็นเด็ก ภาพดอกโซเอล³ บานในแสงแดดจะทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว และเขาสามารถนั่งอยู่ได้นานเป็นชั่วโมงๆ ด้วยความปิติยินดีในขณะที่มองดูคลื่นแตกฟองบนชายฝั่งสีงาช้างของอ่าวซาราน⁴ บุคคลผู้เหลือเชื่อ ไว้ใจได้และจงรักภักดี ผู้พร้อมจะเสียสละชีวิตตนเองแทนชีวิตของเขาโดยปราศจากความลังเลแม้ชั่วครู่ เขาคงไม่มีวันจากมาโดยปราศจากเพทรีข้างกาย เพทรีเป็นคนเดียวในโลกที่เขาไว้ใจอย่างที่สุดและจะไม่มีวันทรยศเด็ดขาด

เครื่องยนต์ของยานซึ่งปรับเพื่อการเดินทางภายในระบบสุริยะส่งเสียงหึ่งแบบคลาสสิกเป็นสองช่วง สำหรับหูอันเชี่ยวชาญของ

แอซากิสแล้วเสียงนั้นหมายความว่ายานกำลังทำหน้าที่เป็นอย่างดี ด้วยการได้ยินไวเช่นนี้เขาจะสามารถรับรู้ความแปรผันในห้องปรับในระดับน้อยเพียง 0.0001 ลาสิก ได้เร็วกว่าที่ระบบควบคุมอัตโนมัติอันชาญฉลาดจะจับได้ เหตุผลนี้เองที่ทำให้แอซากิสได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการยานประเภทเพกาซัส

มีคนมากมายที่คงจะได้ยอมทำทุกอย่างให้ได้อยู่ในตำแหน่งนี้ แต่แอซากิสก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว

สิ่งปลูกฝังในลูกตาที่เรียกว่า โอ^คอม ทำให้เส้นทางที่คำนวณใหม่เกิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาตรงหน้าแอซากิส เป็นเรื่องไม่ธรรมดาที่วัตถุขนาดไม่กี่ไมครอนสามารถทำหน้าที่ประเภทนั้นได้ สิ่งปลูกฝังนี้ใส่เข้าไปในเส้นประสาทตาโดยตรงแล้วทำให้สามารถมองดูโต๊ะควบคุมทั้งชุดได้โดยซ้อนภาพทับบนภาพที่อยู่ตรงหน้าแอซากิส

จริงๆ ตอนแรกก็ไม่ได้ง่ายที่จะชินกับเวทมนตร์ดังกล่าวนี้ และอาการคลื่นไส้ก็เกือบจะจัดการไม่ได้มากกว่าหนึ่งครั้ง อย่างไรก็ตาม ขณะนี้แอซากิสกลับไม่สามารถทำงานได้หากปราศจากสิ่งปลูกฝังนี้

ระบบสุริยะทั้งระบบหมุนรอบตัวเขาด้วยความสง่างามอันน่าหลงใหลทั้งหลายทั้งปวง จุดสีน้ำเงินขนาดเล็กใกล้กับดาวพฤหัสขนาดใหญ่โตแสดงตำแหน่งของยาน ส่วนเส้นบางสีแดงซึ่งโค้งกว่า

เวอร์ชั่นที่จางหายไปในขณะนี้เล็กน้อยบ่งถึงแนววิถีเข้าหาโลกแนวใหม่

แรงดึงดูดโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ดวงใหญ่ที่สุดในระบบนั้นน่าตกใจ จำเป็นต้องรักษาระยะปลอดภัยไว้ และมีเพียงกำลังของเครื่องยนต์ประเภทเบาเซนสองเครื่องเท่านั้นที่จะทำให้ธีออสหนีอ้อมกอดมรณะนี้ได้

“แอซากิส” เครื่องสื่อสารแบบเคลื่อนย้ายได้ที่ติดอยู่กับโต๊ะตรงหน้าแอซากิสส่งเสียงต่ำ “เราต้องตรวจสอบภาวะของคู่ต่อในส่วนกั้นแยกที่หก”

“นายยังไม่ได้ทำอีกหรือ” แอซากิสตอบด้วยน้ำเสียงแหย่ที่ทราบว่าจะทำให้เพื่อนโกรธ

“โยนซิการ์เหม็นๆ นั่นทิ้งไปแล้วมาช่วยกันหน่อย!” เพทรีคำราม

ว่าแล้วเชียว

แอซากิสทำให้เพทรีอารมณ์ขึ้นได้สำเร็จและกำลังรู้สึกสนุกเป็นบ้า

“มาแล้ว มาแล้ว กำลังมา เพื่อน อย่ามีน้ำโห”

“มาเลย ฉันอยู่กับเรื่องบ้านี่มาสี่ชั่วโมงแล้วและไม่มีอารมณ์จะมาตลก”

ไม่พอใจเหมือนเคย แต่ไม่มีสิ่งใดและไม่มีใครจะสามารถแยกทั้งสองออกจากกันได้

ทั้งสองได้รู้จักกันตั้งแต่เด็ก เพทรีเป็นผู้ที่ได้ช่วยชีวิตแอซากิสจากการถูกตีซ้ำๆ (เพทรีเป็นเด็กที่ตัวใหญ่กว่ามาก) มากกว่าหนึ่งครั้ง โดยใช้ขนาดตัวอันน่าเกรงขามเข้าขวางระหว่างเพื่อนของตนกับแก๊งอันธพาลขาประจำซึ่งแอซากิสเป็นเป้าหมายบ่อยมาก

สมัยเป็นเด็กผู้ชาย แอซากิสไม่แน่ใจว่าตนจะเป็นคนประเภทที่เพศตรงข้ามผู้น่าดึงดูดใจมากหน่อยจะแย่งกัน แอซากิสแต่งกายในลักษณะซอมซ่อเสมอโดยมีศีรษะที่โกนผมเกลี้ยง ร่างกายผอมบาง และเชื่อมต่อกับระบบจีซีเอส⁵ ตลอดเวลา ซึ่งเขาจะซึมซับข้อมูลปริมาณมหาศาลเร็วกว่าคนส่วนใหญ่สิบเท่า ต้องขอบคุณความสามารถทางวิชาการอันโดดเด่นที่ทำให้แอซากิสได้รับอนุญาตการเข้าถึงในระดับซีตั้งแต่เมื่ออายุสิบปีโดยมีทางเลือกเสริมในการค้นหาความรู้ที่เพื่อนระดับเดียวกันส่วนใหญ่หาไม่ได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งปลูกฝังในประสาทที่เรียกว่า เอ็น^คอม ซึ่งจัดการเข้าถึงประเภทนี้ให้เขานั้นมีอาการข้างเคียงเล็กๆ น้อยๆ หลายประการ ระยะการได้มาซึ่งความรู้นั้นต้องอาศัยสมาธิเต็มที่ เนื่องจากได้ใช้เวลาส่วนใหญ่เช่นนี้ เขาจึงมีลักษณะที่ดูเฉยเมยเกือบตลอดเวลาโดยจะจ้องไปที่ความว่างเปล่า ตัดขาดจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นรอบตัว ความจริงมีคนคิดบ่อยๆ ว่าเขาปัญญาอ่อนเล็กน้อยไม่ว่าผู้เฒ่าจะกล่าวอย่างไรก็ตาม