กลับสู่ผืนโลก

แอซากิสอาศัยในอาคารใหญ่โตในเมืองแสนสวยแห่งซารานทางใต้ของทวีปซึ่งได้เคยใช้เป็นโกดังสำหรับช่างฝีมือท้องถิ่น เพราะ “สัมปทาน” เหล่านี้ แอซากิสจึงได้รับอนุญาตให้ดัดแปรอาคารตามรสนิยมของตนเอง

ผนังด้านใต้ทั้งผนังได้รับการแทนที่ด้วยสนามพลังเหมือนที่ใช้ในยานเพื่อให้แอซากิสสามารถชื่นชมทิวทัศน์แสนวิเศษของอ่าวด้านล่างได้จากเก้าอี้เท้าแขนที่ปรับเข้ากับสรีระอัตโนมัติตัวที่แยกจากเขาไม่ได้ อย่างไรก็ตาม หากจำเป็น ทั้งผนังสามารถเปลี่ยนแปลงไปเป็นระบบสามมิติขนาดยักษ์ได้ซึ่งคนหนึ่งๆ สามารถมองเห็นการสื่อสัญญาณจีซีเอสได้มากถึงสิบสองอย่างพร้อมกัน ระบบการดูแลควบคุมและการจัดการอันชาญฉลาดนี้ได้ทำให้

แอซากิสรวบรวมข้อมูลสำคัญยิ่งได้ล่วงหน้ามากกว่าหนึ่งครั้งแล้วซึ่งหมายความว่าแอซากิสสามารถทำให้แม้แต่วิกฤตที่อยู่ไกลออกไปกลับสภาพปรกติได้อย่างเรียบร้อย แอซากิสจะไม่มีวันเลิกใช้เลย

ปีกด้านหนึ่งทั้งปีกของอดีตโกดังสงวนไว้สำหรับชุดของสะสมที่ระลึกจากภารกิจต่างๆ ในอวกาศตลอดเวลาหลายปี แต่ละชิ้นเตือนให้แอซากิสระลึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่จำเพาะเจาะจง และทุกครั้งที่อยู่ท่ามกลางของสัพเพเหระแปลกประหลาดพวกนี้ แอซากิสอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขอบคุณโชคลาภและโดยเฉพาะเพื่อนผู้ซื่อสัตย์ผู้ได้ช่วยชีวิตแอซากิสมามากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว

เพทรีผู้โดดเด่นทางวิชาการเช่นกันไม่ใช่ผู้ชื่นชอบเทคโนโลยีในการส่งข้อมูล แม้จะสามารถขับเครื่องบินได้เกือบทุกประเภทและแม้จะคุ้นเคยกับอาวุธหรือระบบการสื่อสารท้องถิ่นหรือระหว่างดาวเคราะห์เกือบทุกประเภท แต่เพทรีนิยมพึ่งพาสัญชาตญาณและทักษะที่ใช้มือในการทำให้ปัญหาที่เกิดขึ้นกลับสู่สภาพปรกติมากกว่า มีหลายครั้งที่เพทรีได้เปลี่ยนกองเศษโลหะไร้รูปทรงไปเป็นวิธีการขนส่งหรืออาวุธป้องกันตัวอันน่าเกรงขามอย่างรวดเร็วและโดดเด่นมาก เพทรีสามารถสร้างได้เกือบทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ ส่วนหนึ่งนี้เป็นสิ่งที่เพทรีได้รับถ่ายทอดจากพ่อซึ่งเป็นช่างฝีมือเจ้าความคิด แต่หลักๆ แล้วเป็นเพราะความหลงใหลในศิลปะ ที่จริงแล้วสมัยเมื่อเป็นเด็กผู้ชาย เพทรีมักเลื่อมใสและยำเกรงการที่ช่างฝีมือสามารถเปลี่ยนสสารไร้ประโยชน์ไปเป็นของที่มีอรรถประโยชน์และเทคโนโลยีในขณะที่ยังสร้างวัตถุที่มี “ความสวยงาม” ได้ด้วย

เสียงดังอย่างไม่น่าพอใจและเป็นช่วงๆ กระตุกแอซากิสกลับสู่ความเป็นจริง สัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้แบบอัตโนมัติได้รับการกระตุ้นให้ทำงานแล้ว

แนสซิริย์ยา – โรงแรม

โรงแรมไม่ใช่ระดับห้าดาวแน่นอน แต่สำหรับบางคนที่ได้ใช้เวลาหลายสัปดาห์ในกระโจมในทะเลทราย แม้แต่ฝักบัวอาบน้ำก็จัดว่าเป็นความหรูหราได้ เอลิซาปล่อยให้น้ำเย็นสดชื่นนวดคอและไหล่ ร่างกายต้อนรับความเย็นเข้ามา และอาการสั่นอย่างไม่น่าพอใจเป็นระลอกก็วิ่งลงตามแผ่นหลัง

คนเราตระหนักว่าของบางสิ่งสำคัญมากเพียงใดเมื่อไม่มีของนั้นอีกต่อไปแล้ว

เป็นเวลามากกว่าสิบนาทีก่อนที่เอลิซาจะตัดสินใจออกจากห้องน้ำ ไอน้ำได้ทำให้เกิดฝ้าบนกระจกซึ่งแขวนเอียงอยู่อย่างชัดเจน

เอลิซาพยายามทำให้ตรง แต่ทันทีที่ปล่อยมือ กระจกก็กลับไปสู่ตำแหน่งบิดเบี้ยวอีก ในที่สุดเอลิซาก็เลิกสนใจ เอลิซามองดูตนเองอย่างชื่นชมขณะเช็ดน้ำที่อยู่บนตัวออกด้วยแถบผ้าขนหนู เมื่อสาวกว่านี้เพียงไม่กี่ปี เอลิซามักได้รับเสนองานเป็นนางแบบหรือนักแสดง บางทีเอลิซาอาจได้เป็นนางพญาแห่งภาพยนตร์หรือภรรยาของนักฟุตบอล แต่เงินไม่เคยทำให้เอลิซาสนใจมากนัก เอลิซาชอบให้เหงื่อออก กินฝุ่น ศึกษาอักษรโบราณและเยี่ยมเยียนสถานที่ที่ถูกลืมมากกว่า สำหรับเอลิซาแล้วการผจญภัยหมายถึงเลือดและอารมณ์ที่เกี่ยวข้องในการหาวัตถุโบราณ การขุดสิ่งเหลือค้างจากหลายพันปีก่อนขึ้นมา ไม่มีสิ่งอื่นใดเทียบได้

เอลิซาเคลื่อนตัวเข้าใกล้กระจกมากขึ้นพร้อมกับมองดูเส้นน่าชิงชังเล็กๆ ที่หางตา มือขยับไปหากระเป๋าเครื่องสำอางโดยอัตโนมัติ

เอลิซาดึงครีมต้านความเสื่อมตามวัยออกมา “รอยย่นน้อยลงอย่างสังเกตเห็นได้ในไม่ถึงสัปดาห์” เอลิซาทาครีมบนใบหน้าอย่างระมัดระวังและจ้องดูตัวเองอย่างตั้งใจ ครีมกำลังกล่าวอ้างว่าจะสร้างปาฏิหาริย์หรือเปล่า แต่มันก็บอกไว้จริงๆ ว่าผลจะเห็นได้เฉพาะหลังจากเจ็ดวัน

แอลิซายิ้มให้ตัวเองและให้ผู้หญิงอื่นทุกคนผู้ยินยอมให้ตนเองติดกับดักการโฆษณาดังกล่าว

นาฬิกาบนผนังเหนือเตียงแสดงเวลา 19.40 น. เอลิซาคงจะไม่มีทางพร้อมได้ในเวลาเพียงยี่สิบนาที

เอลิซาเช็ดตัวอย่างเร่งรีบโดยปล่อยให้ผมสีบลอนด์ยาวเปียกเล็กน้อย และยืนหน้าตู้เสื้อผ้าที่ทำด้วยไม้สีเข้มซึ่งมีเสื้อผ้าเก๋สองสามชุดที่จัดการนำติดตัวมาด้วยแขวนอยู่ ในเวลาอื่นๆ เอลิซาคงใช้เวลาหลายชั่วโมงตัดสินใจว่าชุดใดเหมาะกับโอกาสที่สุด อย่างไรก็ตาม เย็นนั้นมีตัวเลือกจำกัด เอลิซาเลือกชุดกระโปรงสีดำสั้นโดยไม่ต้องคิดมากเกินไป ชุดสวย เซ็กซี่แน่นอน แต่ไม่โป๊ มีช่วงคอที่ช่วยส่งที่จะเน้นรูปร่างยั่วยวนของเอลิซาอย่างแน่นอน เอลิซานำชุดออกจากไม้แขวนแล้วเหวี่ยงอย่างสวยงามลงบนเตียง

19.50 น. การไปสายอาจเป็นอภิสิทธิ์ของสุภาพสตรี แต่เอลิซาเกลียดมัน

เอลิซามองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นรถอเนกประสงค์สีเข้มเป็นมันเงาอยู่นอกประตูโรงแรม วัยรุ่นที่แต่งกายในชุดเสื้อผ้าทหารที่ต้องเป็นคนขับรถของเอลิซาแน่ๆ กำลังพิงฝากระโปรงหน้าและใช้เวลารอคอยให้เป็นประโยชน์ที่สุดโดยการสูบบุหรี่อย่างสงบ

เอลิซาเสริมดวงตาอย่างบรรจงที่สุดด้วยดินสอและมาสคาร่า ทา

กลอสบนริมฝีปากอย่างรวดเร็ว ในขณะที่พยายามกระจายกลอสให้สม่ำเสมอโดยห่อปากจูบอากาศ เอลิซาก็สวมต่างหูคู่โปรดไปด้วยโดยต้องควานหารูต่างหูเล็กน้อย

ที่จริงเป็นเวลาสักพักแล้วตั้งแต่ที่เอลิซาได้ออกไปข้างนอกตอนเย็น งานพาเอลิซาไปรอบโลก และเอลิซายังไม่เคยมีความสัมพันธ์มั่นคงกับใคร ความสัมพันธ์มักจบลงภายในไม่กี่เดือน เอลิซาได้เมินสัญชาตญาณความเป็นแม่ที่ติดตัวมาแต่กำเนิดที่ได้รู้สึกมาตั้งแต่เป็นเด็กผู้หญิงมาตลอด แต่ขณะนี้ ด้วยความบริบูรณ์แห่งวัยที่ใกล้เข้ามา เอลิซากำลังเกิดตระหนักในเรื่องนี้มากขึ้นเรื่อยๆ นี่อาจเป็นเวลาคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับการเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวสักครอบครัวหนึ่ง

เอลิซาขับไล่ความคิดออกจากใจ สวมชุดกระโปรง สวมรองเท้าส้นสูงคู่เดียวที่ได้นำมากับตัว และฉีดพ่นน้ำหอมที่ดีที่สุดของตนลงบนลำคอแต่ละด้านอย่างไม่ขี้เหนียว ผ้าพันคอไหมและกระเป๋าถือสีดำใบใหญ่ เอลิซาพร้อมออกไปแล้ว การตรวจสอบครั้งสุดท้ายในกระจกสีบนผนังใกล้ประตูทำให้เอลิซามั่นใจว่าการแต่งหน้าไร้ที่ติ หลังจากหมุนตัวอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง เอลิซาก็ออกจากห้องด้วยสีหน้าพอใจ

คนขับรถหนุ่มโยนบุหรี่มวนที่สองที่เพิ่งจุดและรีบเปิดประตูรถให้หลังจากหุบปากที่อ้าค้างเมื่อเห็นเอลิซาเดินออกมาจากโรงแรมประดุจนางแบบแล้ว

“สวัสดีครับ ด็อกเตอร์ฮันเทอร์ ไปเลยไหมครับ” คนขับรถถามอย่างลังเล

“สวัสดีค่ะ” เอลิซาตอบโดยลองยิ้มหวานที่สุด “ค่ะ พร้อมแล้ว”

“ขอบคุณที่มารับค่ะ” เอลิซากล่าวเพิ่มขณะปีนเข้าไปในรถโดยทราบว่ากระโปรงจะเลิกขึ้นและเผยให้เห็นเรียวขาเล็กน้อยเพียงให้ทหารเขินได้

เอลิซาชอบให้ตนเป็นที่ชื่นชมเสมอ

ยานธีออส – สัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้

ระบบโอ^คอมทำให้บางสิ่งบางอย่างเป็นตัวเป็นตนขึ้นตรงหน้า

แอซากิสอย่างรวดเร็ว วัตถุแปลกประหลาดที่โครงร่างยังไม่ชัดเจนอันเนื่องมาจากอำนาจจำแนกภาพต่ำที่ได้จากตัวดูภาพระยะไกลที่กำลังจับภาพมานั้นกำลังเคลื่อนที่อย่างแน่นอนและกำลังเข้าหาพวกเขา ระบบสัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ประมาณว่าความน่าจะเป็นในการปะทะระหว่างยานธีออสกับวัตถุที่ไม่ทราบชนิดจะมากกว่า 96% หากไม่มีฝ่ายใดเปลี่ยนเส้นทาง

แอซากิสรีบปีนเข้าไปในมอดูลโอนย้ายที่ใกล้ที่สุด “สะพานเดินเรือ” เอซากิสคำรามเสียงห้วนใส่ระบบควบคุมอัตโนมัติ

ห้าวินาทีหลังจากนั้น ประตูเปิดออกพร้อมเสียงแฉ่เล็กน้อย และที่นั่นจอขนาดใหญ่กลางห้องควบคุมแสดงภาพพร่ามัวของวัตถุบนเส้นทางที่จะปะทะกับยาน

เกือบในเวลาเดียวกัน เพทรีกระหืดกระหอบออกมาจากประตูอีกบานหนึ่ง

“เกิดบ้าอะไรขึ้น” เพทรีถาม “เราไม่ควรเจออุกกาบาตในบริเวณนี้นี่” เพทรีอุทานพร้อมจ้องไปที่จอใหญ่

“ฉันคิดว่ามันไม่ใช่อุกกาบาตหรอก”

“ถ้าไม่ใช่อุกกาบาตงั้นอะไรล่ะ” เพทรีร้องถามด้วยความวิตกกังวลอย่างชัดเจน

“ถ้าเราไม่เปลี่ยนเส้นทางทันที นายจะเห็นด้วยตัวเองตอนที่ตัวเรากระจายทั่วสะพานเดินเรือ”

เพทรีคลำหาระบบนำทางและตั้งเส้นทางโคจรที่วางแผนไว้ก่อนหน้านี้ให้ต่างจากเดิมเล็กน้อย

“ปะทะใน 90 วินาที” เสียงผู้หญิงน้ำเสียงอบอุ่นของระบบสัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ดังขึ้นโดยปราศจากอารมณ์ “ระยะทางจากวัตถุ: 276,000 กิโลเมตร และกำลังลดลง”

“เพทรี ทำอะไรหน่อยสิ! และทำเร็วๆ!” แอซากิสตะโกน

“ฉันกำลังทำอะไรอยู่นั่นแหละ แต่เจ้านั่นกำลังเคลื่อนที่เร็วเกินไป”

ความน่าจะเป็นในการปะทะโดยประมาณซึ่งเห็นได้บนจอทางขวาของวัตถุกำลังมีค่าลดลงอย่างช้าๆ 90%, 86%, 82%

“เราจะหลบไม่พ้น” แอซากิสกระซิบ

“เพื่อนรัก “วัตถุลึกลับ” ที่สามารถทำลายยานของฉันได้ยังไม่ถูกประดิษฐ์ขึ้น” เพทรีให้ความมั่นใจด้วยรอยยิ้มซน

ด้วยการหลบหลีกรวดเร็วที่ทำให้ทั้งสองเสียสมดุลไปชั่วครู่ เพทรีกลับขั้วบนเครื่องยนต์เบาเซนทั้งสอง ยานสั่นพักใหญ่ มีแต่ระบบแรงโน้มถ่วงเทียมอันชาญฉลาดที่ชดเชยการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างทันทีเท่านั้นที่หยุดไม่ให้ลูกเรือถูกเหวี่ยงไปชนผนังตรงหน้า

“สวย” แอซากิสชมพร้อมตบไหล่เพื่อนเร็วๆ “แต่เราจะหยุดการหมุนพวกนี้ยังไง” วัตถุรอบตัวทั้งสองคนเริ่มลอยขึ้นไปแล้วและกำลังหมุนรอบห้อง

“แป๊บหนึ่ง” เพทรีกล่าวโดยยังคงกดปุ่มและเล่นกับระบบควบคุม

“ฉันแค่ต้อง...” หยดเหงื่อซึมจากหน้าผากของเพทรีอย่างช้าๆ

“ต้องเปิด...” เพทรีกล่าวต่อในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องบินไปรอบๆ ต่อไปอย่างไร้การควบคุม แม้แต่ทั้งสองคนก็เริ่มลอยจากพื้น ระบบแรงโน้มถ่วงเทียมไม่สามารถชดเชยแรงหมุนเหวี่ยงรุนแรงที่เกิดขึ้นมาได้อีกต่อไป ทั้งสองกำลังเบาขึ้นเรื่อยๆ

“...เทลเกตสาม!” เพทรีตะโกนในที่สุดขณะที่วัตถุทุกชิ้นในห้องตกลงบนพื้นในเวลาเดียวกัน ถังขยะหนักที่ชนแอซากิสระหว่างซี่โครงซี่ที่สามกับสี่ป้องกันไม่ให้เขาส่งเสียงครางโง่ๆ ออกมา เพทรีตกจากความสูงที่อยู่แล้วโฉบลงมาบนแผงควบคุมในท่าผิดธรรมชาติอย่างน่าขัน

ค่าประมาณความน่าจะเป็นในการปะทะได้ลดลงเหลือ 18% และยังคงลดลงอย่างรวดเร็ว

“ทุกอย่างปรกติไหม” แอซากิสอ้าปากถามโดยพยายามปิดบังอาการเจ็บปวดทางด้านขวาของร่างกาย

“ใช่ ใช่ ฉันสบายดี ฉันสบายดี” เพทรีตอบพร้อมพยายามลุกยืน

ชั่วครู่หลังจากนั้น แอซากิสติดต่อลูกเรือซึ่งแจ้งผู้บังคับบัญชาโดยพลันว่าไม่มีความเสียหายแก่ทรัพย์สินใดและไม่มีใครบาดเจ็บ

การหลบหลีกที่พวกเขาเพิ่งทำไปนั้นได้ดีดให้ยานธีออสออกนอกเส้นทางเล็กน้อย และความดันที่ลดลงที่เกิดจากการเปิดประตูได้คืนสู่สมดุลโดยระบบอัตโนมัติทันที

6%, 4%, 2%

“ระยะทางจากวัตถุ: 60,000 กม.” เสียงพูดต่อไป

ทั้งสองกลั้นหายใจ รอให้ถึงระยะทาง 50,000 กม. ซึ่งหลังจากนั้นไปก็จะกระตุ้นการทำงานของเซนเซอร์ระยะใกล้ เวลาที่รอนี้ดูเหมือนไม่รู้จบทีเดียว

“ระยะทางจากวัตถุ: 50,000 กม. กระตุ้นการทำงานของเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว”

ทันใดนั้น ภาพพร่ามัวตรงหน้าทั้งสองก็ชัดเจน มองเห็นวัตถุที่ปรากฏบนจอได้อย่างแจ่มแจ้งทุกรายละเอียด นักบินอวกาศทั้งสองมองหน้ากัน ดวงตาเบิ่งกว้าง ต่างฝ่ายต่างพยายามค้นหาคำตอบจากใบหน้าของอีกฝ่ายหนึ่ง

“ไม่น่าเชื่อ!” ทั้งสองอุทานโดยพร้อมเพรียงกัน