ШЭРЫ
На сябе ў люстэрка гляджу
Перакручаныя расколіны маўчаць мне
Шэрае цела застыгла ў ванне
Запытваючы чаму не ў нірване
СЕРЫЙ
На себя в зеркало смотрю
Искажённые трещины молчат мне
Серое тело застыло в ванне
Вопрошая почему не в нирване
СВАРКА
Рэжучы душу на кавалкі
Словы свае ты забяры
Перастань вырыгваць іх краса
Адвернуцца ж нябёсы
Але ўсё далей гаворкай сваёй
Раздзіраеш тканіны плоці маёй
Я гляджу запытваючы ў вачыма
Чым заслужыў гэта я
І не сканчаецца струмень зла
Патанаю ў ім нема я
Нямогла рукі злажыўшы
Позірк у табе свой патапіўшы
Але зрываецца рука
Нажом працінаеш ты мяне
Сыходзіць злосць з твайго аблічча
Прыходзячы страху крывая
Дрыготкай уваходзіць уся ў цябе
Не трэба хвалявацца бо
Цябе не патурбую ўжо
ССОРА
Режа душу на куски
Слова свои ты забери
Перестань изрыгать их краса
Отвернутся ведь небеса
Но всё дальше речью своей
Терзаешь ткани плоти моей
Я смотрю вопрошая в глаза
Чем заслужил это я
И не кончается поток зла
Утопаю в нём безмолвно я
Бессильно руки опустив
Взор в тебе свой утопив
Но срывается рука
Ножом пронзаешь ты меня
Уходит злоба с твоего лица
Кривая страха приходя
Дрожью входит вся в тебя
Не стоит волноваться ведь
Тебя не потревожу впредь
ПРАДВЯШЧАННЕ
Мора
Бурае мора
Ідзе ў далеч за гарызонт
Хавае іголкі рыфаў
Яно маўчыць
Хвалі нямыя
Ім што і казаць
Усё кажа за іх іхны выгляд
Ідуць пад ваду яны
Загінулыя ад бясконцай вайны
ПРЕДВЕЩАНИЕ
Море
Бурое море
Уходит в даль за горизонт
Прячет иглы рифов
Оно молчит
Волны безмолвны
Им нечего сказать
Всё говорит за них их вид
Уходят под воду они
Павшие от бесконечной войны
КРЫВАСМОКІ
Рой камароў у пустое цела ўвап’ецца
Гудзенне іх іскрыста зліецца
Са спевам птушак адлятаючых у далеч
У іншы выдатны край
Светлае неба цямнее ад рою
Ні жаху выпрабаваць ні спачыну
Нячула іголкі ўтыкаюцца ў цела
Вакуум пасудзін высмоктваючы нема
Раздзіраць яшчэ доўга будуць яны
Астылую тушу леглую ў цені
КРОВОПИЙЦЫ
Рой комаров в пустое тело вопьется
Жужжание их искрометно сольётся
С пением птиц улетающих в даль
В другой прекрасный край
Светлое небо темнеет от роя
Ни ужаса испытать ни упокоя
Бесчувственно иглы вонзаются в плоть
Вакуум сосудов высасывая прочь
Терзать ещё долго будут они
Остывшую тушу лежащую в тени
НЯВЕРА
Падробнены чэрап
Храбусцяць костцы
Пад вагой туш
Дробняцца моцы
Гэты прагны град
Абрынуты быў
На сетку магіл
Праху насціл
Уздымецца на дыбкі пыл
Зацягне смог
Небесну цвержу
Пакрые роўнядзь
Нябожчыкаў
НЕВЕРИЕ
Раздроблен череп
Хрустят кости
Под весом туш
Дробятся мощи
Сей алчный град
Обрушен был
На сеть могил
Праха настил
Вздыбится пыль
Затянет смог
Небесну твердь
Покроет гладь
Усопших
МАЎЧАННЕ
Цяпер табе лепш маўчаць
Потым табе лепш затыкнуцца
А пасля толькі стагнаць
І канчаткова ж гэта бязгучна
Ціхай мышшу ты пасядзі
Не высоўвайся з травы
Роўна з ёй ты моўчкі ляжы
І пажадана дыхай у душы
МОЛЧАНИЕ
Сейчас тебе лучше молчать
Потом тебе лучше заткнуться
А после только стонать
И конечно же это беззвучно
Тихой мышью ты посиди
Не высовывайся из травы
Ровно с ней ты молча лежи
И желательно не дыши
РЫНАК
Удыхаю рэзкае паветра
Яно поўнае спецый
Шматстатнасць траў
Гэты рынак выдатны
Выбару не злічыць
Але ў галаву б’е дур
Пахаў шмат
Нават занадта
Ўжо не адрозніваю
Не памятаю што шукаў
Губляюся ў лабірынце
Слязяцца вочы
Занадта вострыя спецыі
Нічога не бачу
Ўсё размыта
Чхаю
Арганізм б’ецца ў ліхаманцы
Ён адрынае гэтыя скокі
А я патанаю ў водарах
РЫНОК
Вдыхаю пряный воздух
Он полон специй
Многообразие трав
Этот рынок прекрасен
Выбора не счесть
Но в голову бьёт дурь
Запахов много
Даже слишком
Уже не различаю
Не помню что искал
Теряюсь в лабиринте
Слезятся глаза
Слишком острые специи
Ничего не вижу
Всё размыто
Чихаю
Организм бьётся в лихорадке
Он отторгает эту пляску
А я утопаю в ароматах
ЛЁС
Кім быў народжаны
Ўсім адрачоны
Бязмэтны вандроўнік
Сіратліва ідзе
Сярод густых брам
Зачыняюцца яны перад ім
І сябе на знойдучы
І ў прытулак не ўвойдучы
Знікае ў злосці крычучы
СУДЬБА
Кем был рождён
Всем отречён
Бесцельный странник
Сиротливо идёт
Средь густых ворот
Закрываются они перед ним
И себя на найдя
И в приют не войдя
Исчезает во злобе крича